ჩვენი სახლი ჩვენი ციხე-სიმაგრეა! საიმედო, მყუდრო, მაგრამ ათეული ტაბუთი და წესით. თქვენ არ შეგიძლიათ ფეხჩაცმული სიარული, საწოლის დაგება – აუცილებელია, ცხელი შხაპის მიღება ერთი საათის განმავლობაში – აჰაჰაჰაჰა. ბევრი ადამიანი თავს უფლებას აძლევს მაქსიმალურად მოდუნდეს და ცოტა გაერთოს კიდეც სასტუმროში.
ჩვენ ძალიან ცნობისმოყვარენი ვართ და ვკითხეთ ჩვენი Instagram და Facebook გვერდების გამომწერებს, თუ რას აკეთებენ ისინი სასტუმროებში ისეთს, რასაც ისინი არასოდეს იმეორებენ სახლში. ყველას მადლობას გიხდით გულწრფელობისთვის და სიამოვნებით გიზიარებთ პასუხებს.
ვხტივარ და საწოლში ვჭამ
გარბენით ვხტები საწოლზე.
ჰმ, რა თქმა უნდა, საწოლში ვჭამ.
თავს უფლებას ვაძლევ საწოლი არ დავაგო.
ბევრ ცხელ წყალს ვიყენებ
შხაპს 40 წუთის განმავლობაში ვიღებ.
სასტუმროში აბაზანას ვიღებ, სახლში ბავშვები და ბოილერია.
არ ვზოგავ პირსახოცებს
ყოველდღე ახალი პირსახოცით ვიმშრალებ.
ახლა შემიძლია სინდისის ქენჯნის გარეშე პირსახოცი იატაკზე დავაგდო. თავიდან კი ძალიან განვიცდი.
აბაზანას საუნად ვაქცევ
საშხაპესა და ნიჟარაში ვუშვებ ძალიან ცხელ წყალს. ვტოვებ დაახლოებით 20 წუთის განმავლობაში, ველოდები, შემდეგ შევდივარ და პირსახოცს კარის ქვეშ ვკეცავ ისე, რომ ორთქლი არ გამოვიდეს.
თავს არაფერზე ვეუბნები უარს
სექსის დროს ხმამაღლა ვყვირი. სახლში კედლები თხელია, უხერხულია შემდეგ მეზობლებთან შეხვედრა კიბის ბაქანზე.
ჩართული ტელევიზორით ვიძინებ.
ღამით მივირთმევ ცხიმიან საკვებს.
საშხაპეში მთელი ხმით ვმღერი. მაიკლ ჯექსონს, „Imagine Dragons“-ს, პაველ ზიბროვს. საკმაოდ ფართო რეპერტუარი მაქვს.
სინდისის ქენჯნის გარეშე ვაწყობ არეულობას
არ ვაწყობ ნივთებს თავიანთ ადგილას.
ფეხჩაცმული დავდივარ.
ყველაფერს ავურ-დავურევ.
ვფრთხილობ
ვამოწმებ ნომერს ფარული კამერების არსებობაზე. ვამოწმებ სახანძრო სიგნალიზაციას, ვიხედები საჭვრეტელში, სანათში და ასე შემდეგ.
არასოდეს ვეხები გადასაფარებელს. მას მხოლოდ მაშინ რეცხავენ, როდესაც ლაქები უკვე ძლიერ თვალში საცემია.
სუვენირის გარეშე არ მივდივარ
ყოველთვის თან მიმაქვს მინი–შამპუნი და საშხაპე გელი. სიმართლე რომ გითხრათ, სახლში მათ არ ვიყენებ, მაგრამ არ შემიძლია თან არ წავიღო მორიგი პაწაწინა ქილა.
ერთხელ სასტუმროს ნომრიდან ხალათი წავიღე. მაგრამ არა უბრალოდ ხალათი, არამედ თითქოს ღმერთის მიერ საგანგებოდ ჩემთვის შექმნილი ხალათი, იმდენად რბილი, რომ მასზე საწოლის ნაცვლად დაძინება შეიძლება. რა თქმა უნდა, მრცხვენია ჩემი საქციელის, მაგრამ არა მაშინ, როდესაც მაცვია ეს იდეალური ხალათი.